نبی گرامی ما (صلی الله علیه وسلم) در معرض وضعیت های دشواری قرار گرفت؛ به ویژه در خلال هجرت از مکه به مدینه، وقتی که ابوبکر (رض) همراه ایشان بود و از نیرنگ مشرکان بر رسول اسلام بیمناک گردید و آنان در غاری واقع در مسیر بین مکه و مدینه بودند.
اما نبی اکرم (صلی الله علیه وسلم) به او فرمودند:
(لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا) [التوبه: ۴۰]،
(اندوه به خود راه مده خدا با ماست)
این عبارت نشان دهندهء بالاترین درجهء ایمان به خداوند است و گواه آن است که او، فرستاده ای از سوی خداوند بوده است.
پژوهشهای علمی ثابت کرده است که اندوه، تاثیر منفی بر سیستم ایمنی بدن دارد و بدن در معرض بیماری ها قرار می گیرد،
آیا ما دعوت این پیامبر بزرگوار را اجابت می گوییم و اندوه را ترک می کنیم و به رحمت خداوند شاد هستیم؟