وقتی که نبی گرامی اسلام صلی الله علیه وسلم مکه را فتح کردند، کفار مکه بیمناک پیش روی ایشان ایستادند و در این جایگاه، نبی گرانقدر ما صلی الله علیه وسلم به انتقام گیری از کسانی که او را آزردند و از مکه بیرونش راندند و با وی جنگیدند نیندیشید؛ بلکه از آنان درگذشت و این بخشیدن موجب اسلام آوردن بسیاری از آنان گشت. نبی گرامی ما صلی الله علیه وسلم از این طریق به ما درسی بزرگ دربارهء بخشیدن دیگران آموختند. سبحان الله.
امروزه دانشمندان می گویند که بخشیدن و تسامح بهترین وسیله برای درمان اضطرابهای روحی است؛ زیرا بخشیدن دیگران، سیستم دفاعی بدن را تقویت می کند و از همین روست که خداوند سبحان می فرماید: (وَأَنْ تَعْفُوا أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى وَلَا تَنْسَوُا الْفَضْلَ بَیْنَکُمْ إِنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ) [البقره: ۲۳۷]
(و بخشش به پرهیزکاری نزدیک تر است و نیکوکاری را در میان خویش فراموش نکنید که خدا به آنچه انجام می دهید بیناست.)
آیا ما گذشت داریم و می بخشیم و به رسول بخشندهء مان صلی الله علیه وسلم اقتدا می کنیم؟