رابطه ی خواستگار با عروس و خانواده ی او

دوره ی نامزدی زمانی است برای آشنایی و نزدیکی خواستگار با خانواده ی عروس. هدف از آن برقراری پیوند و دوستی میان آن ها و دل هایشان یکی شده و با فاصله ها کم تر شده و جوی از یک نوع ارتباط طبیعی که منجر به پدید آمدن دوستی و محبت میان آن ها پس از ازدواج می گردد. انشاء الله.
دوره ی نامزدی دوره ای حساس است و درصورت لحاظ ننمودن مسائل شرعی و عدم التزام هرکدام از طرفین به آن، حساسیت و خطر آن برای همگان آشکار می شود.
بعضی از مردم در این دوران روابط میان دختر و پسر را آسان می گیرند و کارهایی از این قبیل را روا می دانند:

– رفت و آمد پسر به خانه ی نامزد، چنانچه گویی به واسطه ی نامزدی عضوی از خانواده ی آنان شده است.
– نشستن پسر کنار نامزدش، به تنهایی در منزل او یا هرجای دیگر.
– بیرون رفتن دختر با نامزدش برای پیاده روی یا رفتن به خانه ی او.
– رد و بدل نمودن عکس و نامه های عاشقانه.

همه ی این کارها مردود بوده و شایسته یک پسر یا دختر مسلمان نیستند. پسر باید با نامزد و خانواده ی او به گونه ای رفتار نماید که مورد رضایت خدا و رسولش قرار گیرد. به این صورت که:

– پسر با نامزدش در منزل او و در حضور یک محرم و درحالیکه دختر پوشش شرعی را رعایت نموده دیدار نماید.
– برایش هدیه ببرد.
– احوالش را بپرسد و به خانواده اش سر بزند.
– دعوت آنان را برای خوردن غذا بپذیرد.
نامزدها باید باهم و در حضور یک محرم بوده و در حالتی از دوستی و وقار و بدور از ورود به اسرار همدیگر و کشف عورت ها باشد. بسیارند نامزدهایی که دچار لغزش شده و اسرار خود را نزد هم فاش می سازند که اشتباه بزرگی است. بعضاً بر اساس مسائلی که سرانجام خوبی نداشته، دو طرف دچار مشاجره و اختلاف شده و درنهایت از هم جدا می شوند، و آنوقت است که خواستگار که قوای ایمانی او مانع از ظلم به دیگران نمی شود نامزد سابقش را تهدید می کند به برملا ساختن مدارکی که از او در اختیار دارد و باعث بی آبروییش می شود.

همچنین هر دو طرف باید سعی کنند تا طول دوران نامزدی در حد متوسطی بوده و نه زیاد طول کشیده و نه خیلی کوتاه باشد. برای اینکه از هم مطمئن گردند و البته هر چقدر زیاد طول نکشد بهتر است. اینکه دوران نامزدی بدون دلیل موجه یا ضرورت خاصی طولانی شود اشتباه بوده و هر زمان شرایط ازدواج فراهم آمد بهتر است در این کار تعجیل نمایند.