رأی امامان و اهل بیت در مورد حرام بودن نکاح صیغه یا همان ازدواج موقت

رأی امام صادق :

ائمه اطهار این واقعیت را به خوبی می دانستند و در پرتو همین واقعیت و فهم عمیقی که از قرآن داشتند ارشادات و فرمایشاتشان در تحریم متعه صریح و روشن است ملاحظه فرمایید:

عبدالله بن سنان میگوید از امام صادق درباره متعه پرسیدم فرمودند::

( لا تُدنّس نفسک بها) نفس خود را با آن کثیف مگردان.

(بحار الانوار۱۰۰/ ۳۱۸).

اگر متعه حلال بود و اینقدر فضلیت! داشت و شرط ایمان بود (و اعتقد بغیر دیننا) چرا امام صادق چنین تعبیری از آن بفرمایند؟ حضرت به این نیز اکتفا نکردند بلکه با صراحت حکم حرام بودن آنرا بیان فرمودند:

از عمار روایت است که گفت امام صادق فرمودند: ( قد حرمت علیکم المتعه) تحقیقا متعه بر شما حرام شده است.

(فروع کافی ۲/۴۸ ،وسائل الشعیه ۱۴/۴۵۰).

علاوه بر آن امام صادق اصحاب خودشان را همواره سرزنش می کردند و از صیغه کردن بر حذر می داشتند لذا می فرمودند:

«آیا یکی از شما خجالت نمی کشد که در جای پنهان و شرم آوری دیده شود آنگاه این کردار ناپسند او به حساب برادران و یاران صالح و نیکو کارش گذاشته شود؟! »

(فروع کافی ۲/۴۴٫ وسائل الشیعه ۱۴/ ۴۵۰).

رأی امام رضا:

هنگامی که علی بن یقطین از امام رضا درباره متعه پرسید جواب دادند:

(ما أنت وذاک ؟ قد أغناک الله عنها ) تو را با متعه چه سر و کاری است خداوند تو را از آن بی نیاز کرده است.

(فروع کافی ۲/۴۳، وسائل الشعیه ۱۴/۴۴۹).

آری خداوند مردم را با ازدواج شرعی از متعه بی نیاز کرده است ، لذا ثابت نشده که کسی با زنی از اهل بیت صیغه کرده باشد، اگر حلال می بود و اینقدر فضیلت ! و ثواب! می داشت آنها حتما اینکار را می کردند.

رأی امام باقر:

وقتی عبد الله بن عمیر به امام باقر گفت :

« أیسرّک أنّ نساءک وبناتک و أخواتک وبنات عمک یفعلن ؟ ای یتمتعن فأعرض عنه ابوجعفرحین ذکر نساءه و بنات عمه».

آیا خوشحال می شوی که همسران و دختران و خواهران و دختران عمویت اینکار را بکنند؟! یعنی متعه کنند، امام باقر وقتی این را شنیدند چهره خودشان را برگرداندند.