ذکر گوی واقعی

اگر ترس و خشیت از خدا باعث اطاعت از اوامر او و دوری از گناه نشود، پس آن ترسِ نفاق بوده است.

عن سعید بن جبیر، قال: «إن الخشیه أن تخشى الله تعالى حتى تحول خشیتک بینک وبین معصیتک، فتلک الخشیه، والذکر طاعه الله، فمن أطاع الله فقد ذکره، ومن لـم یطعه فلیس بذاکر، وإن أکثر التسبیح وقراءه القرآن»[۱].

سعید بن جبیر رحمه الله می‌فرماید: «خشیت آنست که از خدا آنگونه بترسی تا آنکه بین تو و گناهت فاصله بیندازد، و ذکر خدا اطاعت کردن اوست، پس هرکس خدا را اطاعت کند او را یاد کرده است، و هرکس او را اطاعت نکند او ذاکر نیست هرچند که زیاد تسبیح گوید و قرآن قرائت کند».

[۱]– ‏«حلیه الأولیاء» حافظ أبو نعیم اصفهانی.‏