ذکر و اندیشه دو عبادت هستند که میتوانند در هر حال و زمانی همراه انسان باشند. بهترین ذکر، ذکری است که همراه با اندیشه در آفریدههای الله و نشانههای او باشد:
﴿ٱلَّذِینَ یَذۡکُرُونَ ٱللَّهَ قِیَٰمٗا وَقُعُودٗا وَعَلَىٰ جُنُوبِهِمۡ وَیَتَفَکَّرُونَ فِی خَلۡقِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ…﴾ [آل عمران: ۱۹۱].
«کسانی که الله را در حال ایستاده و نشسته و بر پهلو افتاده یاد میکنند، و در آفرینش آسمانها و زمین میاندیشند…».