ذلت در پیشگاه خدا

بر اثر گناهان انسان در پیشگاه حق خوار و ذلیل می گردد و چون پیش خداوند ذلت یافت پیش مخلوق هم عزت نخواهد یافت

((ۗ وَمَن یُهِنِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن مُّکْرِمٍ ۚ إِنَّ اللَّهَ یَفْعَلُ مَا یَشَاءُ))

کسی که خداوند او را خوار کند کسی او را گرامی نخواهد داشت

عزیزی که از درگهش سر بتافت
به هر در که شد هیچ عزت نیافت

ممکن است عده ای از ترس و ظلم او ظاهرا او را گرامی بدارند و لی در دل هیچ کس محبت و عظمت او باقی نمی ماند

منبع :  پاداش اعمال؛حکیم الامت مولانا اشرف علی تهانوی،ص(۲۳)