ابن تیمیه میگوید: و دین اسلامی که خداوند به آن راضی است و رسولان را با آن فرستاده است، همان تسلیم شدن برای خداوند یکتا است، اصل آن در قلب است که همان خضوع (فرمانبرداری) برای خداوند یکتا در عبادت کردن او به تنهایی و نه برای کسی دیگر، است. پس کسی که او را عبادت کرد و همراه او خدای دیگری را هم عبادت کرد، چنین کسی مسلمان نیست و کسی که او را عبادت نکند و از عبادتش تکبر ورزد چنین شخصی مسلمان نیست. و اسلام همان تسلیم شدن برای خداوند یکتا و خضوع برای او در عبودیتش است. اهل لغت چنین میگویند: «أسلم الرجل إذا استسلم»؛ «تسلیم شد آن مرد هرگاه تسلیم شود». پس اسلام در اصل از باب عمل، عمل قلب و جوارح است و امّا ایمان، پس اصل آن تصدیق کردن و اقرار نمودن و داشتن آگاهی (معرفت) است که این از باب قول قلب است که داخل در عمل قلب است و اصل در آن تصدیق کردن است و عمل تابع آن میباشد.[۱]
[۱]– جـ۷ ص۲۶۳ لمجموع الفتاوى