قول سوم: دیدگاه أبومنصور ماتردیدی و مذهب محققین حنفی مذهب و برخی از اصولیون و گروهی از جعفریه و برخی دیگر، این است که: افعال دارای حسن و قبحی هستند که عقل میتواند آن را در بیشتر افعال بنابر صفاتِ فعل و مصالح و مفاسد مترتب بر آنها درک نماید، لکن از حَسن بودنِ فعل برحسب ادراکِ عقل، لازم نمیآید که شرع هم به آن امر کند و از قبیحبودن فعل حسب ادراک عقل، لازم نمیآید که شرع نیز از آن نهی نماید، زیرا عقل انسانها هرچه هم رشد یابد، باز قاصر است و هر قدر هم دامنهاش وسیع شود، باز ناقص است و بنابراین، میتوان همین را گفت که: حُسنی که در یک فعل وجود دارد و عقل آن را درک میکند، به این فعل صلاحیت آن را میدهد که شرع نیز به آن امر میکند و قبحی که در یک فعل وجود دارد و عقل آن را درک میکند، فعل را شایستهی این قرار میدهد که شارع هم از آن نهی نماید، اما نباید گفت که حسن و قبح- درک شده از جانب عقل- هستند که موجب این میشوند که شارع به آنها امر و نهی نماید.
این گروه بنابراین اصل، معتقد شدهاند که: حکم خدای متعال بدون وساطت انبیا و بدون تبلیغِ ایشان درک نمیشود و بنابراین، قبل از بعثت انبیاء و قبل از رسیدن دعوت، خدای متعال در افعال بندگان حکمی ندارد و چون حکمی وجود ندارد، تکلیفی هم وجود ندارد و چون تکلیفی وجود ندارد، ثواب و عقابی نیز در کار نیست.