همچنین أشاعره بر این باورند که بر وجوب معرفت خداوند تعالی و شناخت اصول دین- همانگونه که معتزله هم معتقدند- أجماع وجود دارد و آمدی میگوید: «أمت بر وجوب معرفت خداوند تعالی إجماع دارد و شناخت خداوند جز با نظر کامل نمیگردد؛ زیرا آن أمری غیربدیهی است و ما لایتِمُّ الواجبُ الّا بِهِ فهو واجبٌ.»([۱])
أشاعره اگر چه در وجوب نظر در فهم اصول دین و بالأخص معرفت خداوند تعالی اتفاقنظر دارند، ولی در این وجوب که آیا با دلیل تفصیلی ثابت میشود یا با دلیل إجمالی اختلاف نظر دارند. ملّاعلی قاری([۲]) در این باره میگوید: معرفت مسائلی اعتقادی، همانند: حدوث عالَم و وجود باری و آنچه مستوجب آن است یا نیست با ذکر دلائلشان بر هر مکلّفی فرض عین است، پس نظر واجب و تقلید حرام است و این قولی است که إمام رازی و آمدی([۳]) ترجیح داده است و مراد: نظر با دلیل إجمالی است.
اما نظر با دلیل تفصیل، باعث وفور شبهه و الزام منکرین و إرشاد مسترشدین میشود که این در حق کسانی که شایستگی آن را دارند، فرض کفایه است.
ولی دیگران- کسانی که با تعمق شدید در آن در شبهات و گمراهی میافتند- جایز نیست که در آن خوض نمایند و بسیار تعمق ورزند و این همان جایگاهی است که امام شافعی و دیگر سلف صالح رضی الله عنه از اشتغال به علم کلام نهی فرمودهاند.([۴])
دلائل معتزله و أشاعره هرچند در ظاهر قوی جلوه میکنند، اما در برابر ادلۀ محکم جمهور، ضعیف و بیبنیادبودن آنها آشکار میگردد. ان شاءالله در بخش آخر این فصل، ضمن بیان ادلۀ جمهور مسلمین این دلائل را مورد نقد قرار خواهیم داد و با ذکر دلائل محکم، قول أصح و أرجح بیان میگردد.
([۱]) إبکار الأفکار ۱/۱۲۵٫/- دکتر حسن شافعی، أب. به نقل از: المدخل إلی دراسه علم الکلام، ص ۱۴۱ و نک: شوکانی، ارشادالفحول، ۲/۲۴۱٫
([۲]) علی بن (سلطان)، محمّد، نورالدین ملّا هروی قاری، فقیه حنفی مذهب است که در هرات متولد و در مکه ساکن شد و در سال ۱۰۱۴ ه به دیار باقی شتافت، از جمله کتابهایش: «شرحالفقه الأکبر»، «شرح الأربعین النوویه» و «تذکره الموضوعات». نک:زرکلی، الأعلام، ۵/۱۲٫
([۳]) نک: آمدی، أبکار الأفکار، ۱/۱۲۵ به نقل از: (حسن شافعی، المدخل الی دراسه علم الکلام، ص ۱۴۱٫)
([۴])ملّاعلی قاری، شرح الفقه الأکبر، ص ۱۴۵ ./- نک: سبکی، جمع الجوامع، ۲/۴۰۳٫