وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
الله متعال اجازه شفاعت دهد. همان‌طور که می‌فرماید: ﴿مَن ذَا ٱلَّذِی یَشۡفَعُ عِندَهُۥٓ إِلَّا بِإِذۡنِهِ﴾ [البقره: ۲۵۵]
«کیست که نزد او جز به فرمانش شفاعت کند؟».
الله متعال از شفاعت کننده و شفاعت شونده راضی باشد. همان‌طور که می‌فرماید: ﴿۞وَکَم مِّن مَّلَکٖ فِی ٱلسَّمَٰوَٰتِ لَا تُغۡنِی شَفَٰعَتُهُمۡ شَیًۡٔا إِلَّا مِنۢ بَعۡدِ أَن یَأۡذَنَ ٱللَّهُ لِمَن یَشَآءُ وَیَرۡضَىٰٓ٢۶﴾ [النجم: ۲۶].
«چه بسیار فرشتگانی که در آسمان‌ها هستند که شفاعتشان به هیچ وجه سودمند نخواهد بود؛ مگر پس از آنکه الله، براى هر کس که بخواهد و راضی باشد، اجازه دهد».
برای کافر شفاعتی وجود ندارد، برای اینکه او همیشه در آتش می‌ماند و به بهشت وارد نمی‌شود و اگر کسی برایش شفاعت نماید به حال او سودی نخواهد داشت، همان‌طور که الله پاک در مورد مجرمان می‌فرماید: ﴿فَمَا تَنفَعُهُمۡ شَفَٰعَهُ ٱلشَّٰفِعِینَ۴٨﴾ [المدثر: ۴۸].
«پس شفاعت شفاعت کنندگان سودی به آنان نمی‌بخشد».