دوست خودتان را با اعتدال دوست بدارید، چون ممکن است روزی دشمنتان گردد و دشمنتان را با اعتدال دشمن بدارید، چون ممکن است روزی دوستتان گردد و همیشه دوستتان را با نیکی کردن سرزنش نمایید و شرّش را با بخشش از خود دور نمایید. حسادت ورزیدن دوست نشانهی عیب داشتن اوست و حضرت علی میفرماید: «خَلیلُ الْـمَرءِ دَلیلُ عَقْلهِ»([۱]).
[۱]– نهج الباغه / ص ۳۲٫