وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
اهل سنت و الجماعت معتقدند دشمنی کردن در راه خدا اموری را می‌طلبد که در زندگی مسلمان باید رعایت شود و مسلمان به آن مقید باشد از وقوع در کفر و هم آهنگی با کفار در اما بماند، و این امور عبارتند از:
-
نفرت داشتن از همه انواع کفر و شرک و اهل آن و مذاهب آنف و داشتن دشمنی آن‌ها در دل و اعلام برائت از آن‌ها و از معبودان شان و از کفر و شرک‌شان، و از همه اعتقادات و قوانین آن‌ها و از همه آنچه که علاوه از خدا می‌پرستند، و راضی نبودن به همه آن.
-
نباید کفار را به دوستی و یاری گرفت و نباید به همراهی و تکیه کردن بر آن‌ها و اعتماد به آنان تمایل پیدا کرد، و نباید آن‌ها را دوست داشت و همچنین نباید آنان را گرامی داشت و نباید با خوش‌رویی با آن‌ها روبرو شد، بلکه باید کاملاً از آن‌ها جدا شویم حتی اگر خویشاوندان و خواص باشند.
-
ترک گفتن سرزمین کفار و سکونت نکردن در آن و بیشتر نکردن سیاهی لشکر آن‌ها، و سفر نکردن به شهرهایشان مگر آن که ضرورتی باشد و انسان بتواند شعائر دین را اظهار نماید و به سوی آن دعوت دهد و به آن افتخار کند.
-
در خصوصیت‌های دینی و دنیوی آنان نباید با آن‌ها مشابهت اختیار شود، و از تشبّه به شعائر دینی آن‌ها و شیوه‌های عبادت‌شان و از ترجمه کتاب‌هایشان و فراهم کردن آن برای اطلاع و آگاهی و از فراهم آوردن همه علوم آن‌ها بدون پالایش و بدون ضوابط شرعی، و از اجرای قوانین قضایی و تربیتی و آموزشی آن‌ها و ملزم کردن مردم به آن باید پرهیز شود.
و در امور دنیوی از تشبّه به آنان در اخلاق و آداب و عادت‌های مخصوص به آن‌ها مانند شیوه خوردن و نوشیدن و طرز لباس پوشیدن باید پرهیز کرد، و از گذاشتن نام های آن‌ها و پیروی از سنت‌هایشان و عاداتی که در میان مسلمین شناخته شده نیست باید اجتناب کرد.
-
کفار را نباید یاری کرد، و از ستایش و تمجید آن‌ها و نشر فضایل آنان و یاری کردن آن‌ها بر کفرشان و همراه آنان توطئه کردن علیه مسلمین و نقل اسرار مسلمین به آن‌ها و تمایل به آن‌ها و کمک گرفتن از آن‌ها مگر در صورت ضرورت آن هم علیه کافرانی همچون خودشان، باید به شدت پرهیز کرد، بلکه باید همراهی و همنشینی با آن‌ها را ترک گفت و نباید آن‌ها محرم اسرار مسلمین باشند و یا فرصت یابند که مهم‌ترین کارهای مسلمین را آن‌ها انجام دهند.
-
نباید با کفار در اعیاد و سنت‌های دینی‌شان مشارکت کرد و یا به مناسبت آن به آن‌ها تبریک گفت، و نباید با قول و عمل آن‌ها را تعظیم کرد، مانند خطاب کردن آن‌ها با آقا و سرور، و امثال آن چون که خداوند آنان را خوار و ذلیل گردانده است.
-
نباید بر آن‌ها رحمت فرستاد یا برای آنان طلب آمرزش کرد چون این کار به مفهوم محبت با آن‌ها می‌باشد و تصحیح فساد و باطلی است که آن‌ها بر آن هستند.
-
نباید به حساب دین با کفار سازش کرد و مدارا نمود و در برابر منکر و باطلی که بر آن هستند سکوت کرد.
-
نباید آن‌ها را دارو و حَکَم قرار داد یا به حکم آن‌ها یا به بخشی از قضاوت و داوری‌شان راضی بود و نباید از امیال آن‌ها پیروی کرد چون پیروی از آن‌ها یعنی ترک حکم خدا و رسول صلی الله علیه وسلم.
-
از کفار و مشرکین و از دستورات و پیشنهادات آن‌ها نباید پیروی کرد.
-
نباید کلمه «السلام علیکم» که خوش‌آمد گویی اسلام است را برای آن ها به کار برد.