دمیدن بر بیمار

عَنْ عَائِشَهَ: أَنَّ النَّبِیَّ صلی الله علیه وسلم کَانَ یَنْفُثُ عَلَى نَفْسِهِ فِی المَرَضِ الَّذِی مَاتَ فِیهِ بِالْمُعَوِّذَاتِ، فَلَمَّا ثَقُلَ کُنْتُ أَنْفِثُ عَلَیْهِ بِهِنَّ، وَأَمْسَحُ بِیَدِ نَفْسِهِ لِبَرَکَتِهَا.[۱]

عایشه رضی الله عنها می‌گوید: پیامبر صلی الله علیه وسلم در بیماری‌ای که وفات کرد، سوره‌های معوذات (فلق و ناس) را می‌خواند و بر خود فوت می‌کرد. چون بیمار شد، من آن‌ها را بر او می‌خواندم و به خاطر برکتش، دست‌های خودش را بر بدنش می‌کشیدم.

[۱] – متفق علیه؛ بخاری حدیث شماره ۵۷۳۵ و مسلم حدیث شماره ۲۱۹۲ با لفظ بخاری