عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ عُمَرَ رَضِی اللَّه عَنْهمَا قَالَ: أَخَذَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم بِمَنْکِبِی، فَقَالَ«کُنْ فِی الدُّنْیَا کَأَنَّکَ غَرِیبٌ أَوْ عَابِرُ سَبِیلٍ»وَکَانَ ابْنُ عُمَرَ یَقُولُ: إِذَا أَمْسَیْتَ فَلا تَنْتَظِرِ الصَّبَاحَ، وَإِذَا أَصْبَحْتَ فَلا تَنْتَظِرِ الْمَسَاءَ، وَخُذْ مِنْ صِحَّتِکَ لِمَرَضِکَ، وَمِنْ حَیَاتِکَ لِمَوْتِکَ.
[رواه البخاری]
عبدالله بن عمـــــر میگوید:
رسول الله صلی الله علیه وسلم
دستش را بر شا نهام گذاشت و فرمود«در دنیـا مانند مسافر و یا رهگذر،زندگی کن
راوی میگوید:ابن عمر میگفت:هنگامی که شب شد،منتظر صبح نباش و هنگامی که صبح شد،منتظر شب نباش و از وقت صحت، برای زمان بیماری،بهره برداری کن.همچنین در دوران زندگی،برای مرگ ات،آمادگی کن.