وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
🏾دلیل این گفته سخن رسول صلى الله علیه و سلم است که گفت:
«اذا قام احدکم فی الصلاه فلا ییصق قبل وجهه فان الله قبل وجهه. . .»
(معنی):
«هرگاه یکی از شما برای نماز برخاست، پس در جهت مقابلش تف نیاندازد. چون خداوند مقابل رویش
قرار دارد. . .».
و این مقابله به صورتی حقیقی و به وجهی لایق به خداوند بر او ثابت است
و با علو او منافاتی ندارد.
و می‌توان بر دو وجه میان علو او و روبرو بودن او با نمازگزار جمع بست:
اجتماع این دو در حق مخلوق جایز است. همان گونه که در هنگام طلوع، خورشید مقابل روی کسی قرار دارد که روبروی مشرق ایستاده است، حال آنکه خورشید در آسمان است. پس اگر اجتماع این دو صفت بر مخلوق جایز باشد، پس اجتماع آنان بر خالق اولی‌تر است.
حتی اگر اجتماع این دو صفت بر مخلوق انجام نپذیرد، این امر دلیل نیست که اجتماع آنان در حق خالق
امکان پذیر نباشد. چون خداوند به هیچ کدام از مخلوقاتش شباهتی ندارد:
(لَیۡسَ کَمِثۡلِهِۦ شَیۡءٞ).