دلایل پاکی و برائت حضرت ام المومنین عائشه صدیقه (۳)

تهمت به عائشه تهمت به پیامبر به حساب می آید، زیرا پیامبر حاضر شد تا آخر عمر با او زندگی کند، و این یک نوع بی غیرتی به حساب می آید که همخواب پیامبر شخص [العیاذبالله] ناپاکی باشد.

خداوند به جبرئیل دستور می دهد تا به پیامبر برساند که عائشه همسر او در دنیا و آخرت است. تهمت به حضرت عائشه در واقع اشکال وارد کردن به اختیار خداوند است که خداوند برای پیغمبر خود اختیار خوبی نکرده است.

تهمت به ناپاکی حضرت عائشه اذیت و آزار رساندن پیامبر را به دنبال دارد، و اذیت رساندن به پیامبر گناهی نابخشودنی است و منجر به کفر می شود؛ «إن الذین یوذون الله و رسوله لعنهم الله فی الدنیا و الاخره و أعد لهم عذابا مهینا».

هر انسان مسلمانی که به حضرت عائشه رضی الله عنها تهمت بزند او در واقع به مادر خود تهمت زده است، زیرا قرآن عظیم الشأن به صراحت می فرماید: «النبی أولی بالمومنین من أنفسهم و أزواجه أمهاتهم» چه کسی حاضر است به مادر خود تهمت بزند؟

کسی که حضرت عایشه را متهم به فحشا کند، او پیامبر را متهم به فحشا کرده است، زیرا در این آیه خداوند می فرماید: «الزانی لاینکح إلا زانیه» شایستۀ یک زن فاحشه شوهر فاحشه است.