دلایلی از سنت نبوی در مورد مصدر تشریع

رسول خدا فرمودند : «لَا أُلْفِیَنَّ أَحَدَکُمْ مُتَّکِئًا عَلَى أَرِیکَتِهِ، یَأْتِیهِ الْأَمْرُ مِمَّا أَمَرْتُ بِهِ، أَوْ نَهَیْتُ عَنْهُ، فَیَقُولُ: لَا أَدْرِی، مَا وَجَدْنَا فِی کِتَابِ اللَّهِ اتَّبَعْنَاهُ أَلَّا وَإِنَّ مَا حَرَّمَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ مِثْلُ مَا حَرَّمَ اللَّهُ»:[۱] «هیچیک از شما را در حالی نیابم که بر تختش تکیه زده و امری از آنچه بدان امر کرده ام یا از آن نهی کرده ام به او برسد و بگوید: «نمی دانم، آنچه در کتاب الله بیابیم، از آن پیروی می کنیم؛ بدانید که آنچه رسول الله حرام نموده مانند آن چیزی است که خداوند حرام کرده است».

[۱] مسند احمد: ۱۷۱۹۴، ابن ماجه: ۱۲،؟؟؟:۵۶۸، بیهقی:۱۹۱۴۸