۱- کلمه ی استعانت از الله عزوجل می باشد.
۲- در برگیرنده ی توحید ربوبیت است, واینکه تنها او خالق این جهان, وتدبیر کننده همه ی امور اوست, وبا حکمت واراده ی خود تصرف می کند.
۳- این کلمه اقرار بنده به اسماء وصفات الله عزوجل را در خود گنجانده است, زیرا گوینده ی این کلمه مقر به این است که الله عزوجل متصف به همه ی صفات کمال می باشد وکمال مطلق از آنِ اوست.
۴- نشان دهنده ی ارتباط بین توحید علمی (ربوبیت واسماء وصفات) وتوحید عملی (توحید الوهیت) است.
۵- این کلمه در برگیرنده اقرار به توحید الوهیت نیز می باشد, واینکه الله عزوجل تنها معبود به حق است ومعبودی دیگر جز او نیست.
۶- در برگیرنده ی ایمان به قضا وقدر می باشد, زیرا بنده خود را تسلیم می کند و از نیرو وقدرت خود تبری می جوید, واقرار می کند که همه ی امور به قضا وقدر الهی اتفاق می افتد.
۷- یکی از دعاهای نبوی است, که دربرگیرنده معانی نیک می باشد.
۸- در این کلمه ایمان به اراده ومشیئت الله عزوجل نهفته است, واینکه هر آنچه الله بخواهد همان می شود وهر آنچه الله نخواهد اتفاق نخواهد افتاد.
۹- با این کلمه بنده به فقر و احتیاجش به الله عزوجل در همه ی امور اقرار می کند.
۱۰- اهمیت ارتباط با الله در همه ی امور دینی و دنیوی شخص.
برگرفته از کتاب (الحوقله مفهومها, فضائلها ودلالاتها العقدیه اثر شیخ عبد الرزاق البدر)