که آن از چند وجه است از جمله:
امام ترمذی رحمه الله با سندش از ابی رافع و غیره به صورت مرفوع (یعنی از رسول الله صلی الله علیه و سلم) روایت کرده اند که فرمود: (هرگز شما را نبینم که بر تختش تکیه داده؛ و در حالی که یکی از اموری که به آن امر کرده ام یا از آن نهی کرده ام به وی برسد اما او بگوید: این را نمی شناسم و ما فقط از کتاب الله پیروی می کنیم)
ترمذی
از صحابی جلیل عرباض بن ساریه رضی الله عنه روایت شده که فرمود: (رسول الله صلی الله علیه و سلم ما را موعظه ای داد که قلبها از آن به هراس آمد و چشمها از آن اشک ریز شد، یکی از صحابه گفت: ای رسول الله مثل اینکه موعظه خداحافظی است، پس ما را بیشتر وصیت فرما، ایشان فرمودند: شما را به تقوای الله عزوجل و سمع و طاعت ولی امرتان سفارش می کنم، و لو اینکه برده ای بر شما امیر شود. و کسی از شما که بیشتر از من زندگی کند اختلاف زیادی را خواهد دید پس به سنت خلفاء راشدین (راستین) و مهدیین ( هدایت یافتگان به حق) تمسک جویید و آن را محکم بگیرد و مبادا به بدعت روی آورید که هر بدعتی گمراهی است)
ترمذی