دفن میت

سنت است که میت را روز دفن کنند اما اگر شب دفن کردند جایز است. و کسی‌که میت را در قبر می‌گذارد بگوید: «بِسْمِ اللَّهِ، وَعَلَى سُنَّهِ رَسُولِ اللَّهِ – وَفِی رِوَایَهٍ- وَعَلَى مِلَّهِ رَسُولِ اللَّهِ»:^[۱] «به نام الله و بر سنت رسول الله -و در روایتی- و بر ملت رسول الله».

و در لحد میت را بر پهلوی راست و رو به قبله بگذارند و سپس لحد را با خشت خام ببندند و بین خشت‌ها را با گِل بگیرند و سپس خاک بریزند و قبر را به اندازه‌ی یک وجب از زمین بالاتر و ماهی پشت قرار دهند.

و سنت است که میت را با کفن دفن کنند نه با تابوت؛ چون دفن با تابوت مشابهت به کفار است، اما اگر جسد میت سوخته و زغال شده یا تکه تکه شده یا درهم کوبیده شده است، جواز دارد که اجزای جسد را در جعبه‌ای دفن کنند.

جایز نیست که در یک قبر، بیش از یک میت دفن کنند، مگر در صورت ضرورت مانند کثرت کشته‌ها و کمبود افراد برای دفن اموات، اما در صورتی که مجبور شدند در قبر بیش از یک میت دفن کنند، بهتر است که در لحد به سمت قبله فرد افضل را اول بگذارند.

و برای کسی مشروع نیست که قبل از مرگ، قبر خودش را بکند.

[۱]– صحیح؛ ابوداود حدیث شماره ۳۲۱۳ و ترمذی حدیث شماره ۱۰۴۶