شامل موارد بسیاری است و معیار شناخت آن عبارت است از انکار امری که در دین، اجماعی متواتر بر آن وجود دارد و ضرورتاً در دین پذیرفته شده است. چون که موجب تکذیب قرآن و پیام پیامبران است.
مانند بدعتی که جهمیه در انکار صفات خداوند و در مسأله ی خلق قرآن یا خلق صفتی از صفات خداوند و در انکار مقام خلیلی ابراهیم و مقام کلیمی موسی با خداوند ایجاد کردند
و بدعت قدریه در مسأله ی انکار علم خداوند و افعال و قضا و قدر الهی و بدعت مجسمه، یعنی کسانی که خداوند را به مخلوقاتش تشبیه میکنند.
هر کدام از این گروهها و افراد اگر بداند که عمل و قصدی که دارد، پایههای اصلی دین را از بین میبرد و مسلمانان را در آن مسأله در شک قرار میدهد، هیچ شکی در کفر او نیست و مشخص است که بدترین دشمن برای دین اینگونه افراد هستند. اما آنهایی که دچار تلبیس شیاطین شدهاند، ابتدا بر آنان حجت تمام میگردد، سپس حکم به کفر آنان داده میشود.
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین