عَنْ أَبِی سَعِیدٍ الْخُدْرِیِّ رضی الله عنه قَالَ: کَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم إِذَا اسْتَجَدَّ ثَوْبًا سَمَّاهُ بِاسْمِهِ إِمَّا قَمِیصًا، أَوْ عِمَامَهً ثُمَّ یَقُولُ: «اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ أَنْتَ کَسَوْتَنِیهِ أَسْأَلُکَ مِنْ خَیْرِهِ وَخَیْرِ مَا صُنِعَ لَهُ، وَأَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّهِ، وَشَرِّ مَا صُنِعَ لَهُ» قَالَ أَبُو نَضْرَهَ: فَکَانَ أَصْحَابُ النَّبِیِّ صلی الله علیه وسلم إِذَا لَبِسَ أَحَدُهُمْ ثَوْبًا جَدِیدًا قِیلَ لَهُ: تُبْلَى وَیُخْلِفُ اللَّهُ تَعَالَى.[۱]
ابوسعید خدری رضی الله عنه میگوید: هرگاه رسول الله صلی الله علیه وسلم لباس جدیدی -پیراهن یا عمامه- میپوشید، آن را به نامش یاد میکرد و میفرمود: «یا الله! همه حمد و ستایش ویژه توست؛ تو، این -عمامه یا پیراهن یا ردا- را به من پوشاندهای. من از تو خیرِ آن و خیری را که برای آن ساخته شده است، درخواست میکنم و از شرّ آن و شرّی که برای آن ساخته شده است، به تو پناه میجویم». ابونضره میگوید: هرگاه یکی از اصحاب پیامبر صلی الله علیه وسلم لباسی جدید میپوشید، به او میگفتند: این لباس را کهنه کنی و الله در عوضش لباس دیگری به تو بدهد.
[۱] – صحیح؛ ابوداود حدیث شماره ۴۰۲۰ و ترمذی حدیث شماره ۱۷۶۷ با لفظ ابوداود