عَنْ رَجُلٍ قَالَ کُنْتُ رَدِیفَ النَّبِیِّ صلی الله علیه وسلمفَعَثَرَتْ دَابَّهٌ، فَقُلْتُ: تَعِسَ الشَّیْطَانُ، فَقَالَ: «لَا تَقُلْ تَعِسَ الشَّیْطَانُ، فَإِنَّکَ إِذَا قُلْتَ ذَلِکَ تَعَاظَمَ حَتَّى یَکُونَ مِثْلَ الْبَیْتِ، وَیَقُولُ: بِقُوَّتِی، وَلَکِنْ قُلْ: بِسْمِ اللَّهِ، فَإِنَّکَ إِذَا قُلْتَ ذَلِکَ تَصَاغَرَ حَتَّى یَکُونَ مِثْلَ الذُّبَابِ».[۱]
مردی میگوید: پشت رسول الله صلی الله علیه وسلمبر حیوانی سوار بودم که ناگاه حیوان لغزید، من گفتم «تَعِسَ الشیطان»: «شیطان نگونسار باد». فرمود: «نگو: «تَعِسَ الشیطان» اگر چنین بگویی شیطان خود را بزرگ میبیند و بهاندازه یک خانه میشود و میگوید: با توان خود چنین کردم، اما بگو «بسم الله» زیرا اگر «بسم الله» بگویی شیطان تحقیر، و بهاندازه یک مگس، کوچک میشود».
[۱]– صحیح؛ مسند احمد حدیث شماره ۲۰۸۶۷ و ابوداود حدیث شماره ۴۹۸۲ با لفظ ابوداود