دعای امام احمد برای حاکمان و سرپرستان امور

شیخ الاسلام در مجموع الفتاوی می­گوید: امام احمد برای خلیفه و دیگر کسانی که او را زده و حبس کرده بودند، دعا می­کرد و برای­شان درخواست مغفرت می­نمود و آنچه در حق او انجام داده و نسبت به او ظلم کرده و به سوی اعتقادی که کفر است، دعوت کرده بودند، انجام این کارها مانع از حلال دانستن دعا و مغفرت در حق آن­ها نگردید؛ در حالی که اگر آن­ها نسبت به اسلام مرتد شده بودند، طلب بخشش برای­شان درست نیست و استغفار برای کافران به حکم کتاب و سنت و اجماع نادرست می­باشد.

شیخ الاسلام می­گوید: گاهاً از امام احمد چیزهایی نقل شده است که دلالت بر تکفیر قوم معینی می­نماید ولی هرگاه از او در مورد مسئله­ای دو روایت وجود داشته باشد باید در مورد آن تحقیق و بررسی نمود یا باید آن را تفصیل داد و شرح نمود، چنان­که اگر فرد معینی را تکفیر کرده باشد به خاطر وجود شرایط تکفیر و منتفی بودن موانع آن در او می­باشد و اگر کسی را به صورت معین تکفیر ننموده، به خاطر این است که شروط تکفیر در او نیست و موانع آن نیز منتفی نمی­باشد و این در حالی است که به صورت عموم قول به تکفیر نموده است.

امام بربهاری می­گوید: هرگاه مردی را دیدید که علیه حاکم در جامعه دعا می­کند بدان که او اهل هوی است و هرگاه دیدید که او برای حاکم جامعه دعا می­کند بدان که او اهل سنت است.^[۱]

[۱]– شرح السنه، بربهاری.