دعاهایی که غم و غصه و اندوه را از بین می‌برد

۱- ابن عباس می‌گوید: رسول الله ﷺ هنگام اندوه و پریشانی می‌فرمود: «لا إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ الْعَظِیمُ الْحَلِیمُ، لا إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ، لا إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ رَبُّ السَّمَوَاتِ وَرَبُّ الأَرْضِ وَرَبُّ الْعَرْشِ الْکَرِیمِ». (بخارى:۶۳۴۶).

یعنی هیچ معبودی بحق جز خدای بزرگ و بردبار، وجود ندارد. هیچ معبودی بحق جز الله که پروردگار عرش بزرگ است، وجود ندارد. هیچ معبودی بحق جر الله که پروردگار آسمانها و زمین و عرش گرانبها است، وجود ندارد.

۲- «اللَّهُمَّ إنِّی عَبْدُکَ ابْنُ عَبْدِکَ ابْنُ أَمَتِکَ، نَاصِیَتِی بِیَدِکَ، مَاضٍ فِیَّ حُکْمُکَ، عَدْلٌ فِیَّ قَضَاؤُکَ، أَسْأَلُکَ بکُلِّ اسْمٍ هُوَ لَکَ، سَمَّیْتَ بهِ نَفْسَکَ، أَوْ أَنْزَلْتَهُ فِی کِتَابِکَ، أَوْ عَلَّمْتَهُ أَحَداً مِنْ خَلْقِکَ، أَوِ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِی عِلْمِ الْغَیْبِ عِنْدَکَ: أَنْ تَجْعَلَ الْقُرْآنَ رَبِیعَ قَلْبِی، وَنُورَ صَدرِی، وَجلاَءَ حزنِی، وَذَهَابَ هَمِّی». (أخرجه أحمد وصححه ابن القیم وابن حجر).
«خداوندا! همانا من بنده تو و فرزنده بنده و کنیز توام، زمام امورم در دست تو و وجودم در کانال تقدیر تو سیر می‏کند، تقدیر تو در مورد من عین عدالت است. تو را به همه اسم‏هایی می‏خوانم که از آن توست و تو آنها را بر خود نهاده‏ای، یا آنها را در کتاب خودت [قرآن] نازل فرموده‏ای، یا آن را به یکی از بندگانت آموخته‏اى و یا علم به آن را مخصوص خود گردانیده‏ای، [از تو می‌ خواهم] که قرآن را بهار قلب من، نور سینه‌‏ام، روزنه امید و روشنایی اندوهم و [وسیله] رفع ناراحتی‏ام قرار دهی».

۳- «اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوْذ بکَ: مِنَ الْهَمِّ وَالْحَزَنِ، وَأَعُوذُ بِکَ: مِنَ الْعَجْزِ وَالْکَسَلِ، وَمِنَ الْبُخْلِ وَالْجُبُنِ، وَأَعُوذُ بِکَ: مِنْ غَلْبَهِ الدَّیْنِ وَقَهْرِ الرِّجَالِ». (متفق علیه).
«خداوندا! از غم و اندوه، ناتوانی و سستی، بخیلی و ترسویی، ماندن به زیر قرض و تسلط مردان [ظالم] به تو پناه می‏آورم».

۴- «اللَّهُمَّ رَحْمَتَکَ أَرْجُو، فَلا تَکِلْنِی إِلَى نَفْسِی طَرْفَهَ عَیْنٍ، وَأَصْلِحْ لِی شَأْنِی کُلَّهُ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ.« (رواه أحمد وأبوداود وحسنه الألبانی).
«خداوندا! چشم به رحمت تو دارم، پس مرا یک چشم برهم زدن به حال خود رها مکن، و همه امورم را اصلاح نما، [که] هیچ معبودی بحق جز تو نیست.«

۵- «الله الله رَبّی لَا أُشْرِکُ به شیئا». (أحمد وأبوداود وصححه الالبانی).
الله پروردگار و خدای من است هیچ شریکی برای او قرار نمی‌دهم.
در روایتی دعا اینطور آمده اللهُ ربی لا شریک له. الله پروردگار منست و شریکی ندارد.

۶- «یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ برَحْمَتِکَ أَسْتَغِیثُ». (رواه الطبرانی وحسنه الألبانی).
«ای زنده پا برجا! از رحمت تو درخواست یاری می‏کنم.«

۷- «لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ». (رواه أحمد والترمذی وصححه الألبانی).
«(خداوندا!) هیچ معبودى به «بحق» جز تو وجود ندارد، پاک و منزّه هستى و من از زمره‏ى ستمکاران بودم».

۸- «اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، أَنْتَ الْمَنَّانُ بَدِیعُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ یَا ذا الْجَلاَلِ وَالإِکْرَامِ یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ». (أبوداود وصححه الالبانی).
«خداوندا! ستایش شایسته توست]زیرا که] جز تو معبودی بحق نیست، ای آفریننده آسمانها و زمین! ای بزرگوار و ارجمند! ای زنده پا برجا! تو نیکوکار [و] بخشنده‏ای».

۹- «اللَّهُمَّ أَنْتَ اللهُ الأَحَدُ الصَّمَدُ الَّذِی لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُوْلَدْ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ».

«خداوندا! تو معبود یگانه و برطرف کننده نیازها هستی، نزاده و زاده نشده‏ای، و کسی همتای تو نیست».

پیامبر ص فرموده کسیکه بوسیله این دعا و دعای قبل از آن «شماره ۸» چیزی را از خدا بخواهد مثل اینست که از خداوند بوسیله اسم اعظم چیزی خواسته باشد.
(اگر کسی بوسیله اسم اعظم چیزی را از خدا بخواهد و دعائی بکند دعایش قبول و حاجتش برآورده می‌شود).

۱۰- «لا إلهَ إلاَّ اللهُ الحلیمُ الکَریم. سُبْحَانَهُ تَبارَکَ اللهُ رَبَُ العَرْشِ العَظیمِ الحمدلله ربُّ العالمینَ ». (أحمد والحاکم وصححه ووافقه الذهبی). هیچ خدایی بحق جز الله مهربان و با گذشت نیست. شکوه و عظمت و مبارک بودن از آنِ اوست. پروردگار عرش عظیم. سپاس و ستایش لایق پروردگار عالمیان است.

۱۱- حسبنا الله و نعم الوکیل. (البخاری).
«خداوند برای ما کافی است و او بهترین، کارساز است.
این ذکر در امور مهم خوانده می‌شود. «هنگام وقوع رویداد مهمی این ذکر را بخوانید.

والله أعلم