دشنام به اللّٰه و دیگر مقدسات کفر است

امام ابن تیمیه رحمه اللّٰه می فرماید:

[“إنَّ من سبَّ الله أو سبَّ رسوله کفر ظاهراً وباطناً، سواءً کان السابُّ یعتقد أَنَّ ذلک محرَّم، أو کان مستحلًّا له، أو کان ذاهلاً عن اعتقاده، هذا مذهب الفقهاء وسائر أهل السنَّه القائلین بأنَّ الإیمانَ قولٌ وعملٌ …”].

[الصارم المسلول على شاتم الرسول: ۳/۹۵۵].

ترجمه : “هرکس به اللّٰه یا به پیامبرش دشنام دهد،باطنا و ظاهرا کافر است؛و هیچ تفاوتی ندارد که دشنام دهند باور داشته باشد که این دشنام حرام است یا حلال،ویا اینکه از باور خود غافل باشد،و این مذهب فقها و دیگر علمای اهل سنتی است که می گویند: ایمان قول و عمل است …”].

و امام ابن قدامه رحمه اللّٰه می فرماید:

[“ومن سبَّ الله تعالى کفر، سواءً کان مازحاً أو جادًّا وکذلک من استهزأ بالله تعالى، أو بآیاته أو برسله، أو کتبه، قال الله تعالى: وَلَئِن سَأَلْتَهُمْ لَیَقُولُنَّ إِنَّمَا کُنَّا نَخُوضُ وَنَلْعَبُ قُلْ أَبِاللّهِ وَآیَاتِهِ وَرَسُولِهِ کُنتُمْ تَسْتَهْزِؤُونَ لاَ تَعْتَذِرُواْ قَدْ کَفَرْتُم بَعْدَ إِیمَانِکُمْ [التوبه: ۶۵- ۶۶].”
[المغنی لابن قدامه -۱۲/۲۹۸]

ترجمه: [“هر کس به اللّٰه تعالی دشنام دهد،ویا به اللّٰه تعالی یا به آیاتش یا پیامبرانش یا به کتاب هایش شوخی کند کافر می شود،و هیچ تفاوتی ندارد که از روی شوخی گفته باشد یا جدی چنین کرده باشد،اللّٰه تعالی می فرمایند: (و اگر از آنها بپرسی،می‌گویند: «ما بازی و شوخی می‌کردیم!» بگو: «آیا الله و آیات او و پیامبرش را مسخره می‌کردید؟!» ¤ (بگو:) عذر نیاورید (که بیهوده است؛ چرا که) شما پس از ایمان آوردن، کافر شدید!”].