در همه حال بایدرضای خدا را منظور خویش قرار داد

« عَنْ أَمیرِ الْمُؤْمِنِینَ أبی حفْصٍ عُمرَ بنِ الْخَطَّابِ بْن نُفَیْل بْنِ عَبْد الْعُزَّى بن ریاح بْن عبدِ اللَّهِ بْن قُرْطِ بْنِ رزاح بْنِ عَدِیِّ بْن کَعْبِ بْن لُؤَیِّ بن غالبٍ القُرَشِیِّ العدوی رضی الله عنه، قال: سمعْتُ رسُولَ الله صلی الله علیه وسلمیقُولُ «إنَّما الأَعمالُ بالنِّیَّات، وإِنَّمَا لِکُلِّ امرئٍ مَا نَوَى، فمنْ کانَتْ هجْرَتُهُ إِلَى الله ورَسُولِهِ فهجرتُه إلى الله ورسُولِه، ومنْ کاَنْت هجْرَتُه لدُنْیَا یُصیبُها، أَو امرَأَهٍ یَنْکحُها فهْجْرَتُهُ إلى ما هَاجَر إلیْهِ»» :crystal_ball:
متَّفَقٌ على صحَّتِه.

«از حضرت عمر بن الخطاب رضی الله عنه روایت شده که گفت:
از رسول خدا صلی الله علیه وسلمشنیدم که فرمود: همانا ثواب اعمال به نیت بستگی دارد و هر کس نتیجهء نیت خود را درمیابد، پس کسی که هجرت او بسوی خدا و رسول او است ثواب هجرت بسوی خدا ورسولش را در می‌یابد و کسی که هجرتش بسوی دنیا باشد بآن میرسد یا هجرت او برای ازدواج با زنی باشد، پس هجرت او بسوی چیزیست که برای رسیدن به آن هجرت نموده است».

این حدیث معنا و مفهوم وسیعی دارد و می‌رساند که مسلمان باید در همهء اعمال و اقوال خویش رضای خداوند را منظور نظر خویش قرار دهد زیرا بدون اخلاص نیت خداوند ثوابی و مکافاتی نیکو در برابر عمل انسان نمی‌دهد. و هم باید گفت که هجرت لفظی آنست که انسان خانه و کاشانه‌اش را برای خدا رها کند، ولی هجرت حقیقی آنست که انسان از گناهان و منهیات خداوندی دوری جوید .
چنانچه در حدیث دیگر آمده: و المهاجر من هجر ما نهی الله عنه.