خدیجه ام محمد، از بانوان بزرگوار عهد خودشان بود. عون بن عبدالله رحمه الله میفرماید: به خاطر یادآوری ذکر قیامت، یاد و ذکر خداوندی، در مجلسهای وی شرکت میجستیم، یک دفعه به ایشان گفتیم: شاید حضور طولانی ما موجب ناراحتی گردیده، در پاسخ فرمودند: اینطور نیست زیرا در هر چیزی عبادت را جستجو میکنم، همین مجالس هرچه بیشتر موجب حیات قلب من میگردند[۱].
[۱]– طبقات الحنابله ج ۱ ص ۴۲۷٫