«أَلاَ وَاسْتَوْصُوا بِالنِّسَاءِ خَیْرًا، فَإِنَّمَا هُنَّ عَوَانٍ عِنْدَکُمْ لَیْسَ تَمْلِکُونَ مِنْهُنَّ شَیْئًا غَیْرَ ذَلِکَ إِلاَّ أَنْ یَأْتِینَ بِفَاحِشَهٍ مُبَیِّنَهٍ فَإِنْ فَعَلْنَ فَاهْجُرُوهُنَّ فِی الْمَضَاجِعِ، وَاضْرِبُوهُنَّ ضَرْبًا غَیْرَ مُبَرِّحٍ، فَإِنْ أَطَعْنَکُمْ فَلاَ تَبْغُوا عَلَیْهِنَّ سَبِیلاً، أَلاَ وَإِنَّ لَکُمْ عَلَى نِسَائِکُمْ حَقًّا، وَلِنِسَائِکُمْ عَلَیْکُمْ حَقًّا، فَأَمَّا حَقُّکُمْ عَلَى نِسَائِکُمْ، فَلاَ یُوطِئْنَ فُرُشَکُمْ مَنْ تَکْرَهُونَ، وَلاَ یَأْذَنَّ فِی بُیُوتِکُمْ لِمَنْ تَکْرَهُونَ، أَلاَ وَإِنَّ حَقَّهُنَّ عَلَیْکُمْ أَنْ تُحْسِنُوا إِلَیْهِنَّ فِی کِسْوَتِهِنَّ وَطَعَامِهِنَّ».[۱]
«هان! دربارهی زنان در پی سفارش نیک باشید، زیرا آنان نزدتان گرفتارند، هیچ حقّ دیگری غیر از این ندارید، مگر آنکه فاحشهی آشکاری را مرتکب شوند، پس اگر چنین کردند، در خوابگاهها ترکشان کنید و [آنگاه اگر باز نیایند] به زدنی که تند و شدید نباشد بزنیدشان، پس اگر از شما فرمان برند راه [ستمی] بر آنان مجویید. هان، بر زنانتان حقّی دارید و زنانتان نیز بر شما حقّی دارند، امّا حق شما بر زنانتان آن است که اجازه ندهند کسی را که نمیپسندید بر آنان وارد شوند و کسی را که نمیپسندید اجازه ندهند به خانههایتان درآیند. هان، حقّ آنان بر شما آن است که در لباس و خوراکشان به آنان نیکی کنید».
[۱]– ترمذی، ۱۰۸۳ و ابن ماجه، ۱۸۴۱٫ آلبانی در تحقیق آن میگوید حسن صحیح است.