درباره‌ی روزه گرفتن و خوردن در سفر

عنْ ابْنِ عَبَّاسٍ ب قَالَ: سَافَرَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله وسلم) فِی رَمَضَانَ فَصَامَ حَتَّى بَلَغَ عُسْفَانَ، ثُمَّ دَعَا بِإِنَاءٍ فِیهِ شَرَابٌ فَشَرِبَهُنَهَارًا، لِیَرَاهُ النَّاسُ، ثُمَّ أَفْطَرَ حَتَّى دَخَلَ مَکَّهَ، قَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ س: فَصَامَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله وسلم)
وَأَفْطَرَ، فَمَنْ شَاءَ صَامَ،وَمَنْ شَاءَ أَفْطَرَ.

(م/۱۱۱۳)صحیح مسلم

ترجمه: ابن عباس ب می‌گوید: رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) در ماه رمضان به مسافرت رفت و تا هنگامی‌که به عسفان رسید، روزه بود.  سپس ظرف آبی خواست و در حالی که هنوز، روز بود،آبها را خورد تا مردم او را ببینند.  سپس همچنان، روزه نگرفت تا اینکه وارد مکه شد.  ابن عباس (رضی الله عنه) می‌گوید: رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) (در سفرها) گاهی، روزه می‌گرفت و گاهی، روزه نمی‌گرفت.  لذا مردم هم می‌توانند روزه بگیرند و هم می‌توانند، روزه نگیرند.

عنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ ب أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله وسلم) خَرَجَ عَامَ الْفَتْحِ إِلَى مَکَّهَ فِی رَمَضَانَ، فَصَامَ حَتَّى بَلَغَ کُرَاعَالْغَمِیمِ، فَصَامَ النَّاسُ، ثُمَّ دَعَا بِقَدَحٍ مِنْ مَاءٍ فَرَفَعَهُ حَتَّى نَظَرَ النَّاسُ إِلَیْهِ، ثُمَّ شَرِبَ، فَقِیلَ لَهُ بَعْدَ ذَلِکَ: إِنَّبَعْضَ النَّاسِ قَدْ صَامَ، فَقَالَ: «أُولَئِکَ الْعُصَاهُ، أُولَئِکَ الْعُصَاهُ».

(م/۱۱۱۴)صحیح مسلم

🎍ترجمه: جابر بن عبدالله ب می‌گوید: رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) سال فتح مکه در ماه مبارک رمضان، بسوی مکه حرکت کرد.  رسول مکرّم (صلی الله علیه وآله وسلم) تا هنگام رسیدن به کُراع الغمیم روزه داشت ومردم نیز روزه بودند.  آنگاه پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) لیوانی آب، طلب کرد و آنرا بلند نمود طوری که مردم دیدند و سپس آنرا نوشید.  بعد از آن، به رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) گفتند: بعضی ازمردم، همچنان روزه‌اند.  فرمود: «آنان، نافرمان‌اند؛ آنان، نافرمان‌اند».