(دانستن و ندانستن)

انسان در جوانی چیز‌هایی دارد که دیگران ندارند مانند قلب پاک، و در میانسالی چیزهایی دارد که هم دیگران دارند و هم خودش مانند ثروت یا علم، و در پیری چیزهایی دارد که خودش آن‌ها را نمی‌بیند ولی دیگران آن‌ها را می‌بینند مانند: پُر حرفی، فراموشی و نسیان.