خوشبویی زن در بیرون از منزل
«کُلُّ عَیْنٍ زَانِیَهٌ، وَالمَرْأَهُ إِذَا اسْتَعْطَرَتْ فَمَرَّتْ بِالمَجْلِسِ فَهِیَ کَذَا وَکَذَا یَعْنِی زَانِیَه».[۱]
«هر چشمی زنا میکند و زنی که خویش را خوشبو (عطر آگین) کند و از کنار گروهی (بیرون از خانه از قبیل بازار و…) میگذرد او هم، این چنین زناکار است».
[۱]– ترمذی (۲۷۸۶) آلبانی میگوید حسن است.