خوشا بحال کسی که پرداختن به عیبش وی را از عیوب مردم غافل کرده

قال ابن القیم رحمه الله: «طوبى لمن شغله عیبه عن عیوب الناس وویل لمن نسی عیبه وتفرغ لعیوب الناس، فالأول علامه السعاده والثانی علامه الشقاوه».

امام ابن قیم رحمه الله فرمود: ‏«خوشا بحال کسی که پرداختن به عیبش وی را از عیوب مردم غافل کرده، و وای بر آنکسی که عیب خود را فراموش کرده و به عیوب مردم پرداخته، اولی نشانه سعادت است و دومی نشانه شقاوت».

[ طریق الهجرتین وباب السعادتین۱/۱۷۲]