الحمدلله رب العالمین و الصلاه و السلام علی رسول الله و علی آله و اصحابه الی یوم الدین و اما بعد:
طعام اهل دوزخ ضریع (گیاه خارداری که شبرق نامیده می شود. خشکیده آن را ضَریع می گویند. گویا ناگوارترین و تهوّع آورترین گیاه است و هیچ حیوانی آن را نمی چرد، جز شتر که تا تَر است آن را می خورد و چون خشکید از آن کناره گیری می کند) و زقوم (ام درختچه بدبو و تلخ مزه ای است که در سرزمین تهامه می روید و شیره ای دارد که اگر به بدن انسان بخورد، ورم می کند) و نوشیدنی آنها حمیم (آب داغ. آب بسیار گرم)، غسلین (چرک و خون. شوخابه. خونابه. زردابه. ریم) و غساق است. خداوند می فرماید: «لَّیْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِیعٍ * لَا یُسْمِنُ وَلَا یُغْنِی مِن جُوعٍ» (الغاشیه: ۶ – ۷).
(آنان خوراکی جز ضریع نخواهند داشت. نه فربه خواهد کرد و نه از گرسنگی خواهد رهاند).
ضریع: نوعی خار است که در سرزمین حجاز می روید و بدان «شبرق» می گویند. از ابن عباس روایت شده که «شبرق» نام خاری است که هرگاه اندکی بلند شود، آن را ضریع می گویند. قتاده می گوید: ضریع از بد ترین و معیوب ترین غذاها است. این طعام که اهل دوزخ از آن تغذیه می کنند، هیچ نفعی جبرای آنان ندارند. اهل دوزخ لذت آن را نمی یابند و برای جسم آنها هیچ سودی ندارد و خوردنش نوعی عذاب و شکنجه است.