خواندن نماز با جماعت، پس از وقت

عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ رضی الله عنه: أَنَّ عُمَرَ بْنَ الْخَطَّابِ جَاءَ یَوْمَ الْخَنْدَقِ بَعْدَ مَا غَرَبَتِ الشَّمْسُ، فَجَعَلَ یَسُبُّ کُفَّارَ قُرَیْشٍ، قَالَ: یَا رَسُولَ اللَّهِ مَا کِدْتُ أُصَلِّی الْعَصْرَ، حَتَّى کَادَتِ الشَّمْسُ تَغْرُبُ، قَالَ النَّبِیُّ صلی الله علیه و سلم: «وَاللهِ مَا صَلَّیْتُهَا». فَقُمْنَا إِلَى بُطْحَانَ، فَتَوَضَّأَ لِلصَّلاهِ وَتَوَضَّأْنَا لَهَا، فَصَلَّى الْعَصْرَ بَعْدَ مَا غَرَبَتِ الشَّمْسُ، ثمَّ صَلَّى بَعْدَهَا الْمَغْرِبَ». (بخارى: ۵۹۶).

جابر بن عبد الله رضی الله عنه می‌گوید: پس از غروبِ آفتابِ روزِ خندق، عمر فاروق رضی الله عنه در حالی که کفار قریش را نفرین می‌کرد، خدمت رسول اکرم صلی الله علیه و سلم رسید و گفت: ای رسول خدا! من نماز عصر را نزدیک غروب آفتاب، خواندم. رسول ‏الله صلی الله علیه و سلم فرمود: « به خدا سوگند، من هنوز نماز عصر را نخوانده‏ ام». بعد از آن، به بُطحان رفته، وضو گرفتیم. و رسول ‏الله صلی الله علیه و سلم پس از غروب آفتاب، نخست، نماز عصر و سپس، نماز مغرب را خواند.