خواندن فاتحه در دو رکعت آخر نماز

عنْ أَبِی قَتَادَهَ: أَنَّ النَّبِیَّ کَانَ یَقْرَأُ فِی الظُّهْرِ فِی الأُولَیَیْنِ بِأُمِّ الْکِتَابِ وَسُورَتَیْنِ، وَفِی الرَّکْعَتَیْنِ الأُخْرَیَیْنِ بِأُمِّ الْکِتَابِ، وَیُسْمِعُنَا الآیَهَ، وَیُطَوِّلُ فِی الرَّکْعَهِ الأُولَى مَا لا یُطَوِّلُ فِی الرَّکْعَهِ الثَّانِیَهِ، وَهَکَذَا فِی الْعَصْرِ وَهَکَذَا فِی الصُّبْحِ. (بخارى:۷۷۶)
ترجمه: ابوقتاده می‏گوید: رسول ‏الله در دو رکعت اول نماز ظهر، سوره فاتحه را با سوره ای دیگر از قرآن می خواند. اما در دو رکعت آخر، فقط سوره فاتحه را می خواند. و بعضی از آیات را طوری می خواند که ما می‏شنیدیم. رکعت اول را نسبتاً از رکعت دوم، طولانی‏تر می‏کرد. آنحضرت در نماز عصر و صبح نیز به همین شیوه، عمل می‏ نمود.