خوابیدن پس از نماز عشا و بدون عذر سخن نگفتن

عَنْ عَائِشَهَ ل: أَنَّهَا سُئِلَتْ: عَنْ صَلاهِ النَّبِیِّ صلی الله علیه وسلمبِاللَّیْلِ، قَالَتْ: کَانَ یَنَامُ أَوَّلَهُ وَیَقُومُ آخِرَهُ، فَیُصَلِّی ثُمَّ یَرْجِعُ إِلَى فِرَاشِهِ، فَإِذَا أَذَّنَ الْمُؤَذِّنُ وَثَبَ، فَإِنْ کَانَ بِهِ حَاجَهٌ اغْتَسَلَ، وَإِلاَّ تَوَضَّأَ وَخَرَجَ.^[۱]

از عایشه رضی الله عنها دربارۀ نماز شب رسول الله صلی الله علیه وسلمسؤال شد. فرمود: اول شب می‌خوابید و آخر شب بیدار می‌شد و نماز می‌خواند و سپس به رختخواب بر می‌گشت. و وقتی که مؤذن، اذان می‌گفت، بر می‌خاست. و اگر نیاز به غسل بود، غسل می‌کرد. وگرنه وضو می‌گرفت و برای نمازِ صبح بیرون می‌رفت».

عَنْ أَبِی بَرْزَهَ رضی الله عنه أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وسلمکَانَ یَکْرَهُ النَّوْمَ قَبْلَ العِشَاءِ وَالحَدِیثَ بَعْدَهَا.^[۲]

از ابوبرزه رضی الله عنه روایت است: «رسول الله صلی الله علیه وسلمخوابیدن قبل از عشا و صحبت کردن بعد از آن را نمی‌پسندید».

[۱]– بخاری حدیث شماره ۱۱۴۶

[۲]– متفق علیه؛ بخاری حدیث شماره ۵۶۸ و مسلم حدیث شماره ۶۴۷ با لفظ بخاری