وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
-
در سوره حجرات برای اینکه اعراب صدایشان را جلوی پیامبر بلند می‌کرده‌اند، چندین آیه از جانب خداوند نازل می‌شود و به آنها در این مورد تذکر داده می‌شود یا در سوره مجادله که یک درگیری خانوادگی بین زن و شوهر بوده و آیات متعدد دیگری از این دست که برای اتفاقات ساده آیه نازل می‌شده[۱] اکنون چرا باید در این مورد خاص که به زعم شیعه جزو اصول دین (و آن هم یکی از مهم‌ترین اصول دین) است فقط یک آیه آن هم به صورت ابهام و در پرده و… نازل شده باشد؟!!! و حتی یک حدیث متفق القول میان شیعه و سنی مبنی بر لزوم امامت بلافصل حضرت علی علیه السلام پس از پیامبر صلی الله علیه و سلم وجود ندارد؟
نکته: چطور خداوند برای پایین آوردن صدای اعراب، آیه نازل کرده ولی پیامبر صلی الله علیه و سلم در غدیر نمی‌تواند برای جلوگیری از آزار علی (و حتی احتمال کشته شدن او) و بیان حقانیت علی در انتهای خطبه و سخنان خود مردم را به دوستی با علی سفارش کنند و هزار یک دلیل از جمله گرمی هوا و… را پیش می‌کشید تا بگویید ایشان منظور مهمتری داشتند؟
-
خداوند در قرآن کریم آیات این کتاب را اینگونه معرفی می‌کند:
-
﴿ذَٰلِکَ ٱلۡکِتَٰبُ لَا رَیۡبَۛ فِیهِۛ هُدٗى لِّلۡمُتَّقِینَ ٢﴾ [البقره: ۲]. «این کتاب که هیچ شکی در آن نیست راهنمایی برای پرهیزکاران است».
-
﴿وَمَا کَانَ هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانُ أَن یُفۡتَرَىٰ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَلَٰکِن تَصۡدِیقَ ٱلَّذِی بَیۡنَ یَدَیۡهِ وَتَفۡصِیلَ ٱلۡکِتَٰبِ لَا رَیۡبَ فِیهِ مِن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ٣٧﴾ «شایسته نیست که این قرآن بدون وحی الهی به خدا نسبت داده شود ولی تصدیقی است برای کتب آسمانی قبلی و تفصیلی است برای آنها و شکی در آن نیست که از پروردگار جهانیان است». [یونس: ۳۷].
-
﴿… وَهُدٗى وَبُشۡرَىٰ لِلۡمُؤۡمِنِینَ﴾… «قرآن کتاب هدایت و بشارت برای مومنان است». [البقره: ۹۷].
-
﴿شَهۡرُ رَمَضَانَ ٱلَّذِیٓ أُنزِلَ فِیهِ ٱلۡقُرۡءَانُ هُدٗى لِّلنَّاسِ وَبَیِّنَٰتٖ مِّنَ ٱلۡهُدَىٰ وَٱلۡفُرۡقَانِ﴾ «و ما این قرآن را در ماه رمضان فروفرستادیم برای راهنمایی مردم و نشانه‌های هدایت و فرق میان حق و باطل در آن نازل شده است». [البقره: ۱۸۵].
-
﴿هَٰذَا بَیَانٞ لِّلنَّاسِ وَهُدٗى وَمَوۡعِظَهٞ لِّلۡمُتَّقِینَ ١٣٨﴾ «این بیانی است برای عموم مردم و هدایت و اندرزی است برای پرهیزکاران». [آل‌عمران: ۱۳۸].
-
﴿… فَقَدۡ جَآءَکُم بَیِّنَهٞ مِّن رَّبِّکُمۡ وَهُدٗى وَرَحۡمَهٞ﴾ «اینک آیات و دلایل روشن از جانب پروردگارتان برای شما آمد». [الأنعام: ۱۵۷].
-
﴿وَلَقَدۡ جِئۡنَٰهُم بِکِتَٰبٖ فَصَّلۡنَٰهُ عَلَىٰ عِلۡمٍ هُدٗى وَرَحۡمَهٗ لِّقَوۡمٖ یُؤۡمِنُونَ ۵٢﴾ «ما کتابی برای آنها آوردیم که با آگاهی (اسرار و رموز) آنرا شرح دادیم (کتابی) که مایه هدایت و رحمت برای جمعیتی است که ایمان می‌آورند». [الأعراف: ۵۲].
-
﴿وَمَآ أَنزَلۡنَا عَلَیۡکَ ٱلۡکِتَٰبَ إِلَّا لِتُبَیِّنَ لَهُمُ ٱلَّذِی ٱخۡتَلَفُواْ فِیهِ وَهُدٗى وَرَحۡمَهٗ لِّقَوۡمٖ یُؤۡمِنُونَ ۶۴﴾. «ما قرآن را بر تو نازل نکردیم مگر برای اینکه آنچه را در آن اختلاف دارند برای آنها تبیین کنی[۲] و مایه هدایت و رحمت است برای گروهی که ایمان دارند». [النحل: ۶۴].
-
﴿وَنَزَّلۡنَا عَلَیۡکَ ٱلۡکِتَٰبَ تِبۡیَٰنٗا لِّکُلِّ شَیۡءٖ وَهُدٗى وَرَحۡمَهٗ وَبُشۡرَىٰ لِلۡمُسۡلِمِینَ﴾. «و ما این کتاب را بر تو نازل کردیم که بیانگر همه چیز است و مایه هدایت و رحمت و بشارت برای مسلمانان است». [النحل: ۸۹].
-
﴿… قَدۡ فَصَّلۡنَا ٱلۡأٓیَٰتِ لِقَوۡمٖ یَفۡقَهُونَ ٩٨﴾ «… ما آیات خود را برای کسانی که می‌فهمند[۳] به تفصیل بیان داشتیم». [الأنعام: ۹۸] ﴿…قَدۡ فَصَّلۡنَا ٱلۡأٓیَٰتِ لِقَوۡمٖ یَذَّکَّرُونَ١٢۶﴾ [الأنعام: ۱۲۶].
-
﴿… وَکُلَّ شَیۡءٖ فَصَّلۡنَٰهُ تَفۡصِیلٗا ١﴾ «و ما هر چیزی را به طور مفصل و مشخص (و آشکار) بیان کردیم». [الإسراء: ۱۲].
-
با توجه به این آیات و آیات و احادیث بیشمار دیگر، انسان متوجه می‌شود که خداوند هیچگاه -نعوذ بالله- قصد به شک انداختن و گمراهی نوع بشر را نداشته آن هم توسط کتابی که از آن به عنوان نور و فرقان(وسیله تشخیص حق از باطل) و تذکر و هدایت یاد کرده است. کتابی که بر طرف کننده اختلاف است و مایه هدایت و… یعنی آیات آن به قدری ساده و روشن و واضح است که از کودکی که هنوز به سن بلوغ نرسیده تا دانشمند و پیرمرد ۱۰۰ ساله آنرا می‌فهمد تا نتواند در آن جهان بهانه بیاورد که آیات قرآن، گنگ و مبهم و سربسته و نامعلوم بود و من ای خدا منظور تو را نفهمیدم! در مورد تمامی اصول دین در قرآن آیات و مثال‌های واضح و روش فراوانی آمده ولی چرا خداوند در این یک مورد خاص، یعنی معرفی شخصی به عنوان جانشین با ذکر نام او سخن را به ایهام و ایجاز برگزار کرده است؟
-
پس چرا با تمام این توصیفات شیعه فکر می‌کند امامت اصل دین است و طبق نص در قرآن پیرامون آن آیه‌ای وجود دارد؟ چرا آیه‌ای مشخص و واضح در این زمینه وجود ندارد؟
-
در رابطه با آیه: ﴿یَٰٓأَیُّهَا ٱلرَّسُولُ بَلِّغۡ مَآ أُنزِلَ إِلَیۡکَ مِن رَّبِّکَۖ وَإِن لَّمۡ تَفۡعَلۡ فَمَا بَلَّغۡتَ رِسَالَتَهُۥۚ وَٱللَّهُ یَعۡصِمُکَ مِنَ ٱلنَّاسِۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا یَهۡدِی ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡکَٰفِرِینَ ۶٧﴾ [المائده: ۶۷].
-
خدا می‌فرماید: «ما تو را از شر مردم نگاه می‌داریم». ما می‌دانیم که در اوایل بعثت، اسلام ضعیف بود ولی چند سال بعد، هنگامی که سفیر کفار از حدیبیه به مکه بر می‌گردد می‌گوید محمد صلی الله علیه و سلم یارانی داشت که برای او حاضر به هرگونه فداکاری بودند و آب وضوی او را جهت تبرک از هم می‌ربودند و… حالا پس از فتح مکه و اسلام آوردن تمام شبه جزیره، پیامبر در ابلاغ یک آیه باید از چه قدرتی واهمه داشته باشد؟ (با این همه نیروی فداکار و جانباز) ضمن اینکه:
-
پیامبر صلی الله علیه و سلم در تخریب مسجد ضرار از چه کسی واهمه کردند. با اینکه منافقان حاضر از اهل مدینه بوده و مورد تخریب نیز، مسجد بوده است.
-
پیامبر صلی الله علیه و سلم در مکه و در محیطی که حتی یک یاور هم نداشتند از چه کسی واهمه کردند؟
-
پیامبر صلی الله علیه و سلم در جنگ بدر که تعداد نیروها ۳ به ۱ بود آیا ترسیدند؟
-
پیامبر صلی الله علیه و سلم در ابلاغ سوره برائت (که توسط حضرت علی انجام شد) از چه کسی واهمه کردند؟ (زیرا در این سوره سخن از وجوب کشتن مشرکان است در هر جا که یافت شوند و عدم ورود آنها به مکه و… است).