سنت است که دو خطبهی روز جمعه برای کسیکه خوب عربی میداند به زبان عربی باشد. کسانیکه در نماز جمعه شرکت میکنند، دو حالت دارند:
- اگر عربی را نمیدانند، سخنرانی به زبان آنان باشد؛ زیرا مقصد از سخنرانی فایده رساندن و فهماندن است.
- این که زبان شنوندگان عربی باشد، ولی در میانشان افرادی هستند که عربی را نمیفهمند و نمیتوانند به عربی سخن بگویند، بنابراین آنانی که میدانند، برای اینها ترجمه نمایند و آنچه که به خیر و صلاح شنوندگان است را پس از هر قسمتی از سخنرانی در ترجمه بیان و بازگو کنند یا در پایان سخنرانی برایشان ترجمه نمایند یا در کاغذهایی نوشته و بینشان توزیع کنند.