خطا و گناه را در هم می‌آمیزند:

سبب دیگر که ترک‌کنندگانِ سنت، گرفتار این بدعت‌ها شدند، تلفیقِ گناه و اشتباه توسط آنان بوده است.

صدیقین، شهدا و صالحین معصوم نیستند و حتماً مرتکب برخی از گناهان می‌شوند. اما در آن‌چه اجتهاد نموده‌اند، گاهی درست عمل کرده‌اند و گاهاً هم به خطا رفته‌اند. در صورت اجتهادِ صحیح دارای دو اجر هستند و اگر خطا کنند، اجرِ اجتهاد کردن را برده‌ و گناهانشان آمرزیده می‌شود. لیکن گمراهان، خطا و گناه را لازم و ملزوم هم نموده‌اند. گاهی غلو و زیاده روی کرده و می‌گویند: این افراد معصوم‌اند و گاهی بر آنان ظلم روا داشته و به خاطر خطایشان آنان را تجاوزکار و سرکش می‌خوانند. لیکن مؤمنان و علما معصوم نیستند و ممکن است گناهی مرتکب شوند. از همین رو بود که بسیاری از فرقه‌های اهل بدعت و گمراه پا به عرصه وجود گذاشتند)^[۱].

[۱]– همان: ج ۳۵ ص ۶۹ – ۷۰.