خطاب خداوند به صله‌ی رحم(۲)

ترمذی:

۱۱۳- «عَنْ عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ عَوْفٍ رضی الله عنه قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم یَقُولُ: قَالَ اللَّهُ: أَنَا اللَّهُ، وَأَنَا الرَّحْمَنُ، خَلَقْتُ الرَّحِمَ، وَشَقَقْتُ لَهَا مِنْ اسْمِی، فَمَنْ وَصَلَهَا وَصَلْتُهُ، وَمَنْ قَطَعَهَا قَطَعْتُهُ».

113. «از عبدالرحمن بن عوف رضی الله عنه روایت شده است که گفت: از پیامبرصلی الله علیه و سلم شنیدم که می‌فرمود: خداوند می‌فرماید: من خداوند هستم و من رحمان (خدای مهربان) هستم، رحم (رابطه‌ی خویشاوندی) را آفریدم و آن را از اسم خود (یعنی رحیم و رحمان) مشتق کردم، پس هرکس آن را نگه دارد، به او می‌پیوندم و هرکس آن را قطع کند، ارتباطم را با او قطع خواهم کرد».