ابن ماجه، باب: [فَضْلِ الشَّهَادَهِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ]
۱۸۷- ابن ماجه این حدیث را با الفاظی نزدیک به الفاظ ترمذی (حدیث شمارهی ۱۸۶) آورده است، با این تفاوت که عبارت «سَلُونِی مَا شِئْتُمْ» «از من درخواست کنید آنچه میخواهید؟» یک بار آمده است و نیز در این روایت چنین آمده است: «وَمَاذَا نَسْأَلُکَ وَنَحْنُ نَسْرَحُ فِی الْجَنَّهِ فِی أَیِّهَا شِئْنَا؟» «چه چیزی از تو درخواست کنیم، در حالی که ما در بهشت به هرجای آن که بخواهیم میرویم؟» و نیز این جمله در این روایت بیشتراز روایت ترمذی است: «فَلَمَّا رَأَی أَنَّهُمْ لَمْ یَسْأَلُوا إِلاَّ ذَلِکَ تُرِکُوا» «وقتی که خداوند میبیند آنها درخواستی ندارند، جز برگرداندن ارواحشان به جسدهایشان، آنها را به حال خود رها میکند».