وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
خشوع در نماز با امور ذیل بدست می‌آید:
- حضور قلب داشته باشد؛ اینکه در نماز، مقابل الله قرار دارد.
- فهم و درک داشتن نسبت به آنچه که در نماز می‌خواند یا می‌شنود.
- تعظیم به دو صورت حاصل می‌شود معرفت شکوه و بزرگی اللهﻷ، و شناخت داشتن به اینکه نفس، حقیر و کوچک است که این سبب شکستگی و خشوع در مقابل الله می‌شود.
- هیبت و شکوه، بالاتر از تعظیم است و از معرفت قدرت و عظمت الله و مشاهده تقصیر و کوتاهی بنده در حقِّ باری تعالی حاصل می‌شود.
- رجاء و امید داشتن؛ اینکه با خواندن نماز، امید ثواب و رضای الله عزوجل را داشته باشد.
- حیاء از شناخت نعمت‌های الله و تقصیر خویش در حق الله عزوجل حاصل می‌شود.
محافظت نمودن بر فضیلتی مانند خشوع در نماز که به ذات عبادت تعلق دارد از فضیلتی که به مکان آن تعلق دارد مهم‌تر است، پس در مکان‌هایی که تردد و ازدحام وجود دارد و باعث از بین رفتن خشوع می‌شود نماز نخواند.
الله بلند مرتبه می‌فرماید:
﴿قَدۡ أَفۡلَحَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ١ ٱلَّذِینَ هُمۡ فِی صَلَاتِهِمۡ خَٰشِعُونَ٢ وَٱلَّذِینَ هُمۡ عَنِ ٱللَّغۡوِ مُعۡرِضُونَ٣﴾ [المؤمنون: ۱-۳].
«به راستی که مؤمنان رستگار شدند؛ همان کسانی که در نمازشان فروتن هستند؛ و آنان که از [گفتار و رفتار] بیهوده رویگردانند».