وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
الله متعال نوجوانانی را برای خدمت‌رسانی به بهشتیان آفریده است. این نوجوانان بسیار زیبا هستند و کارشان را به نحو احسن انجام می‌دهند.
الله متعال می‌فرماید:
«یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ * بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِ‌یقَ وَکَأْسٍ مِّن مَّعِینٍ» [واقعه:۱۷-۱۸].
«خدمت‌گزاران همیشه نوجوان، با جام‌ها و پارچ‌ها و پیاله‌های سرشار از شراب ناب و گوارا پیرامونشان می‌گردند».
«وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَ‌أَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَّنثُورً‌ا » [إنسان:۱۹].
«همواره نوجوانان جاودانه‌ای میانشان می‌گردند، که هرگاه ایشان را بنگری، چنین می‌انگاری که مروارید غلتانند».
ابن‌کثیر می‌فرماید: نوجوانانی که برای خدمت به بهشتیان رفت و آمد دارند، آفریدگان بهشت می‌باشند و همواره به یک شکل می‌مانند. یعنی همواره نوجوان هستند. پیری و کهولت هرگز به سراغ آن‌ها نمی‌آید و عمر آن‌ها از این مقطع سنّی تغییر نمی‌کند.
معنی و مفهوم آیه‌ی ۱۹ سوره ی انسان این است که وقتی شما پراکندگی و گسترش آنان را در خدمت و تامین نیازهای بهشتیان، چهره‌ی زیبا، لباس، رنگ و زیور‌آلات آنان را می‌بینید، گمان می‌برید که آن‌ها مرواریدهای پراکنده هستند. تشبیهی بهتر از این و زیبایی بهتر از زیبایی مروارید پراکنده وجود ندارد.
برخی از علما بر این عقیده‌اند که این نوجوانان همان فرزندان مسلمانان و کافران هستند که پیش از رسیدن به سن بلوغ از دنیا رفته‌اند. شیخ الاسلام ابن تیمیه این دیدگاه را رد نموده و بیان می‌دارد که:
«نوجوانانی که نزد بهشتیان رفت و آمد دارند، از آفریدگان الله در بهشت هستند. از فرزندان دنیا نیستند. فرزندان دنیا وقتی وارد بهشت می‌شوند، مانند سایر بهشتیان آفرینش آن‌ها کامل می‌شود و به شکل پدر خود، آدم علیه السلام در می‌آیند».