اگر این حدیث، توجه تو را جلب کرده، توجه مرا نیز جلب کرده است. منظورم، حدیثی است که احمد، ابویعلی، بزار و طبرانی روایت کردهاند که پیرمردی کهنسال با تکیه بر عصایش نزد پیامبر ج آمد و گفت: ای پیامبر خدا! من مرتکب خیانتها و فسادهایی شدهام؛ آیا بخشیده خواهم شد؟ پیامبر ج فرمود: «آیا تو گواهی میدهی که هیچ معبود برحقی جز خدا نیست و محمد، فرستاده خداست»؟ گفت: بله، ای پیامبر خدا. فرمود: «پس خداوند، خیانتها و گناهانت را بخشیده است». پیرمرد، در حالی بازگشت که میگفت: الله اکبر، الله اکبر.
از این حدیث چند مطلب میآموزم؛ از جمله مهرورزی مهربانترین مهربانان به بندگانش. اسلام، همه گناهان قبل از خود را صاف و پاک مینماید. توبه، باعث میشود تا انسان از گناهانی که پیشتر مرتکب شده، پاک گردد. کوههای گناه در برابر آمرزش خداوند چیزی نیستند. آموزه دیگر حدیث این است که باید نسبت به پروردگار گمان نیک داشت و به کرم و لطف فراگیر و رحمت بیکران او امیدوار بود.