خداوند می‌فرماید: من سزاوار آنم که پرهیز و تقوای من پیشه شود

ابن ماجه، باب: [مَا یُرْجَى مِنْ رَحْمَهِ اللَّهِ یَوْمَ الْقِیَامَهِ]

۲۹۴- «عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِکٍ رضی الله عنه أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم قَرَأَ هَذِهِ الْآیَهَ: ﴿هُوَ أَهۡلُ ٱلتَّقۡوَىٰ وَأَهۡلُ ٱلۡمَغۡفِرَهِ﴾ [المدثر: ۵۶]. فَقَالَ: قَالَ اللَّهُ جل جلاله: أَنَا أَهْلٌ أَنْ أُتَّقَى، فَلَا یُجْعَلْ مَعِی إِلَهٌ آخَرُ، فَمَنِ اتَّقَى أَنْ یَجْعَلَ مَعِی إِلَهًا آخَرَ، فَأَنَا أَهْلٌ أَنْ أَغْفِرَ لَهُ».

294. «از انس بن مالک رضی الله عنه روایت شده است که پیامبر صلی الله علیه و سلم این آیه را تلاوت فرمودند: ﴿هُوَ أَهۡلُ ٱلتَّقۡوَىٰ وَأَهۡلُ ٱلۡمَغۡفِرَهِ﴾ [المدثر: ۵۶]. «اوست سزاوار ترس و سزاوار آمرزش»، سپس فرمودند: خداوند متعال می‌فرماید: من سزاوار این هستم که از خشم و عذابم تقوا و پرهیز شود و با من هیچ معبودی قرار داده نشود (شریکی برای من قرار داده نشود). هرکس بپرهیزد این که شریکی برای من قرار دهد، من سزاوار آنم که او را ببخشم».