محمد بن عبد الوهاب میگوید: «و خداوند سبحان بر علیه آنها با اقرارشان به توحید ربوبیت، برای بطلان مذهبشان استدلال میکند. برای اینکه اگر خداوند، مدبّرِ یکتا باشد و همهی مخلوقات به غیر او، صاحب مثقال ذرهای هم نباشند، پس چگونه او را و همراه او غیر او را به فریاد میخوانند؟ در حالی که به آن (توحبید ربوبیت) اقرار میکنند؟».[۱]
[۱]– کتاب الرسائل الشخصیه من تاریخ نجد ص۴۳۲