خاطرات آیت الله سید ابوالفضل برقعی

علامه ابوالفضل برقعی:

ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺃﯾّﺎﻡ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺍﻗﺎﻣﺘﻢ ﺩﺭ ﻣﺸﻬﺪ، ﻫﻨﮕﺎﻣﯽﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ﺻﺒﺢ ﻗﺼﺪ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺣﺮﻡ امام ﺭﺿﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻣﺮﺩﯼ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﻭ ﺩﺳﺖ ﺿﺮﯾﺢ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺿﺮﯾﺢ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ، ﺟﻠﻮ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ : ﺣﻀﺮﺕ ﺁﻗﺎ، ﺑﺎ ﮐﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ؟
ﻣﺮﺩ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺳﺮ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﺮﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﻣﻌﻠﻮﻡﺍﺳﺖ، ﺑﺎ ﺁﻗﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ!
ﮔﻔﺘﻢ:ﻣﮕﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟
ﺯﺍﺋﺮ ﻣﺮﺍ ﮐﻪ ﻣﻌﻤّﻢ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺎ ﺗﻌﺠّﺐ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺑﻠﻪ، ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﮔﻔﺘﻢ:ﻣﻦ ﻣﺠﺘﻬﺪﻡ،ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺷﺮﻉ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻣﯽﺩﺍﻧﯿﺪ، ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﻤﺮﺩﻩ، ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ﺑﯿﻞ ﻭ ﮐﻠﻨﮓ ﺑﯿﺎﻭﺭﯾﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺒﺮ ﺧﺎﺭﺝ ﮐﻨﯿﺪ، ﺟﺎﯾﺰ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ـﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡـ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﮔﻮﺭ ﺷﻮﺩ ! ﻭ ﺍﻧﮕﻬﯽ ﻣﮕﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﻌﺘﻘﺪﯼ ﮐﻪ ﻣﺄﻣﻮﻥ ﻋﺒﺎﺳﯽ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺍ ﻣﺴﻤﻮﻡ ﻧﮑﺮﺩ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﻧﻤﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟! ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺭﻭﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﻗﺎﺋﻠﯽ؟

ﮔﻔﺖ:ﺍﻣﺎﻡ ﻣﺮﺩﻩ ﻭﻟﯽ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺭﻭﺡ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺤﺒﺖﻣﯽﮐﻨﯿﻢ.

ﮔﻔﺘﻢ:ﺁﯾﺎ ﺭﻭﺡ ﺍﻣﺎﻡ ﺩﺭ ﺿﺮﯾﺢ ﺍﺳﺖ؟ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ
ﺗﮑﺎﻥ ﺩﺍﺩ، ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﯾﻦ ﺿﺮﯾﺢ ﺭﺍ ﺷﺎﻩ ﻋﺒّﺎﺱِ ﺟﺎﻧﯽ ﺷﺮﺍﺑﺨﻮﺍﺭ ﺳﺎﺧﺘﻪ، ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﺎﻩ ﻋﺒﺎﺱ ﺭﻭﺡ ﺍﻣﺎﻡ ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟
ﻭﺍﻧﮕﻬﯽ ﻗﺮﺁﻥ ﯾﺎ ﺣﺪﯾﺚﮐﺠﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻣﺎﻡ ﺩﺭ ﺿﺮﯾﺢ ﺍﺳﺖ؟ ﮐﺪﺍﻡ ﻣﺮﺟﻊ ﮔﻔﺘﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻣﺎﻡ ﺩﺭ ﺿﺮﯾﺢ ﺍﺳﺖ؟

ﮔﻔﺖ:ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢ
ﮔﻔﺘﻢ:ﺁﯾﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﻌﺘﻘﺪﯼ ﮐﻪ ﺭﻭﺡ
ﺍﻣﺎﻡ ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻣﺎﺳﺖ؟
ﮔﻔﺖ:ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﯿﺪ؟
ﮔﻔﺘﻢ:ﺭﻭﺡ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻗﯽ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻓﺎﻧﯽ ﻭ ﺻﺪﺍﯼ ﻣﻦ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻭ ﻫﯿﭻ ﯾﮏ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﯽﺷﻨﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﻗﺮﺁﻥ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩﺍﯼ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮﺵ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ: {ﻭَﻣَﺎٓ ﺃَﻧﺖَ ﺑِﻤُﺴۡﻤِﻊٖ ﻣَّﻦ ﻓِﻲ ﭐﻟۡﻘُﺒُﻮﺭِ} «(ﺍﯼﻣﺤﻤّﺪ‏) ﺗﻮ ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺒﺮﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺷﻨﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻧﯿﺴﺘﯽ» (فاطر/۲۲) ﻭ در جای دیگر ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ : ﴿ﺇِﻧَّﻚَ ﻟَﺎ ﺗُﺴۡﻤِﻊُ ﭐﻟۡﻤَﻮۡﺗَﻰٰ﴾ «(ﺍﯼ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ )ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﻧﻤﯽﺷﻨﻮﺍﻧﯽ» (نمل/۸۰)

[به آن مرد گفتم] ﻭﻗﺘﯽ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺑﺸﻨﻮﺍﻧﺪ، ﻃﺒﻌﺎً ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﯿﻢ، ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦﮐﻪ ﺳﺨﻦﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺁﺧﻮﻧﺪِ ﻣﻌﻤّﻢ ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺗﻌﺠّﺐ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﯽﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻓﺮﺩﯼﻣﻌﻤّﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﮕﻮﯾﺪ».

الله متعال علامه سید ابوالفضل برقعی را مورد رحمت و مغفرت خویش قرار دهد و او را در بهشت با صالحان و انبیاء محشور بگرداند. (آمین)