حکم کسی که در راه خدا کشته می شود

هرکس در راه خدا کشته شود، شهید است و خداوند به کسی که در راه او کشته می شود، داناتر است. به طور مشخص اسم شهید بر کسی اطلاق نمی شود بلکه گفته می شود: از خداوند متعال می خواهیم که او را شهید قرار دهد. چرا که شهادت امری غیبی است که جز خداوند متعال حقیقت آن را نمی داند.
و شهید، شهید نامیده شده چون خداوند و مردم را بر صدق و راستی ایمانش گواه می گیرد و با شهید شدن ثابت می کند که این دین حق است.
شهید در حقیقت زنده است و نمرده؛ و خداوند متعال مومنان را از این نهی کرده که به شهید مرده بگویند. تا اینکه هیچکس گمان نبرد شهید مرده است و به خاطر ترس از مرگ از جهاد فرار کند و مردم از جهاد سرباز نزنند چراکه طبیعتا هر انسانی از مرگ فرار می کند.
خداوند متعال می فرماید: «وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللهِ أَمْوَاتاً بَلْ أَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ * فَرِحِینَ بِمَا آتَاهُمُ اللهُ مِن فَضْلِهِ وَیَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِینَ لَمْ یَلْحَقُواْ بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ * یَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَهٍ مِّنَ اللهِ وَفَضْلٍ وَأَنَّ اللهَ لاَ یُضِیعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِینَ» (آل عمران: ۱۶۹-۱۷۱)
«و هرگز کسانی را که در راه الله کشته شده‌اند، مرده مپندار؛ بلکه زنده‌اند نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند. به آنچه الله از فضل و کرم خود به ایشان داده‌است، شادمانند و به کسانی که هنوز به آنها نپیوسته‌اند، خوشوقت اند که نه بیمی بر آنهاست و نه اندوهگین می‌شوند. به نعمت و فضل الله شادمانند و اینکه (می بینند) الله پاداش مؤمنان را ضایع نمی‌کند».